بالادسته . [ دَ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) دسته ٔ علیا. فرقه و گروه و طایفه ٔ علیا. مقابل پایین دسته .
بالادسته
لغت نامه دهخدا
بالادسته . [ دَ ت ِ ] (اِخ ) نام یکی از قراء هفتگانه ٔ رکن کلا از دهستان تالارپی بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
کلمات دیگر: