ببرافکن . [ ب َ اَ ک َ] (نف مرکب ) افکننده ٔ ببر. که ببر شکار کند. که ببررا مغلوب سازد. || پهلوان . دلیر. شجاع .
ببرافکن
لغت نامه دهخدا
کلمات دیگر:
ببرافکن . [ ب َ اَ ک َ] (نف مرکب ) افکننده ٔ ببر. که ببر شکار کند. که ببررا مغلوب سازد. || پهلوان . دلیر. شجاع .