خوردگی حفره ای

خوردگی حفره ای نوعی خوردگی موضعی می باشد که باعث ایجاد حفره های کوچک در فلزات می شود. عامل این پدیده، نرسیدن اکسیژن به بخش کوچکی از سطح می باشد. در این شرایط، این بخش نقش آند را بازی می کند و بخشی که دارای اکسیژن بالا است، نقش کاتد را ایفا می کند که حاصل آن ایجاد خوردگی گالوانیک می باشد.
خوردگی حفره ای نوعی از حملات موضعی است که به ایجاد سوراخ در سازه فلزی می انجامد. بدلیل مشکلات فراوان در تشخیص و پیش بینی، معضل حفره دار شدن بسیار خطرناکتر از خوردگی یکنواخت بنظر می رسد. این نوع خوردگی حفراتی را با دهانه باز یا پوشیده از محصولات خوردگی تولید می نماید. اگرچه یک حفره کوچک و باریک از دست رفتن میزان اندکی از فلز را به دنبال دارد اما می تواند به ایجاد مشکل برای کل سیستم منجر شود بطوریکه تنها یک حفره در سیستمی بزرگ ممکن است فاجعه عظیمی را در پی داشته باشد. به عنوان نمونه می توان به سوراخ شدن خطوط انتقال نفت گاز یا محصولا نفتی اشاره نمود که صدمات جبران ناپذیری را بطور مستقیم یا غیر مستقیم به محیط زیست، سلامتی انسانها و اقتصاد وارد می آورد . خوردگی حفره ای در اشکال متفاوتی ظاهر می گردد .
شروع خوردگی حفره ای را می توان ناشی از موارد زیر دانست:
1 -تخریبات موضعی مکانیکی یا شیمیایی در فیلم اکسیدی محافظ. غلظت بالای کلراید به عنوان یکی از عوامل اصلی تخریب فیلم پسیو موجود برروی سطح مطرح می باشد.