تأبی . [ ت َ ءَب ْ بی ] (ع مص ) (از «اب و») پدر گرفتن کسی را. (آنندراج ): تأبی فلان ٌ فلاناً؛ پدر گرفت فلان ، فلان را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

تأبی . [ ت َ ءَب ْ بی ] (ع مص ) (از «اب و») پدر گرفتن کسی را. (آنندراج ): تأبی فلان ٌ فلاناً؛ پدر گرفت فلان ، فلان را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

تأبی . [ ت َ ءَب ْ بی ] (ع مص ) (از «اب ی ») گردنکشی کردن . (آنندراج ). تأبی بر کسی ؛ گردن کشی کردن از وی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

تأبی . [ ت َ ءَب ْ بی ] (ع مص ) (از «اب ی ») گردنکشی کردن . (آنندراج ). تأبی بر کسی ؛ گردن کشی کردن از وی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).