تخت آویز. [ ت َ ] (ن مف مرکب ) که بر تخت آویخته شود، چون افسر شاهان کهن که بر تخت می آویختند تا بزرگی و سنگینی تاج بر تاجدار گران نیاید : به پیروزی و بهروزی همی زی با دل افروزی به دولتهای ملک انگیز و تخت آویزافسرها. منوچهری .

تخت آویز. [ ت َ ] (ن مف مرکب ) که بر تخت آویخته شود، چون افسر شاهان کهن که بر تخت می آویختند تا بزرگی و سنگینی تاج بر تاجدار گران نیاید : به پیروزی و بهروزی همی زی با دل افروزی به دولتهای ملک انگیز و تخت آویزافسرها. منوچهری .

تخت آویز

لغت نامه دهخدا