حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن احمد. رجوع به محمدبن احمد عجمی شود.
حافظالدین
لغت نامه دهخدا
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن محمدبن شهاب . رجوع به محمد... شود.
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن محمد کردوی . رجوع به محمد... شود.
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) بلقینی . رجوع به عبداﷲبن احمد حافظالدین بلقینی شود.
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) عبداﷲبن احمد نسفی . رجوع به عبداﷲ... شود.
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) (تل ّ...) موضعی است در بخارا که قدیم تل ّ میانه و پس از آن تل بغرابیک و در این زمان تل خواجه طرخان و تل مولانا حافظالدین معروفست . از بقاع بخارا و زیارتگاه است . محمدبن علی بن طرخان یکی از ائمه ٔ بخارا از آنجاست . (احوال و اشعار رودکی ص 447).
حافظالدین . [ ف ِ ظُدْ دی ] (اِخ ) ابونصر بن خواجه محمد پارسابن محمدبن محمود الحافظ البخاری . آنگاه که پدرش خواجه پارسا در سفر حج در شهر مدینه درگذشت قائم مقام پدرشد، و در نفی وجود و بذل موجود کار از وی گذرانید. وفاتش بسال 865 هَ . ق . اتفاق افتاد و در قبةالاسلام بلخ مدفون گشت . یکی از شعرا در تاریخ وفات او گوید:
خواجه ٔ اعظم ابونصر آنکه شد
تکیه گاهش مسند دارالبقا
سرّ او چون با خدا پیوسته بود
زین سبب تاریخ شد سرّ خدا.
خواجه ٔ اعظم ابونصر آنکه شد
تکیه گاهش مسند دارالبقا
سرّ او چون با خدا پیوسته بود
زین سبب تاریخ شد سرّ خدا.
(حبیب السیر ج 3 جزء 3 ص 209).
کلمات دیگر: