دأیه

دأیة. [ دَ ءَ ی َ ] (ع اِ) یک دأی . رجوع به دأی شود.
- ابن دأیة ؛ زاغ بدانجهت که بر پشت ریش شتر نشیند و منقار زند. ج ، دَاءَیات . (منتهی الارب ).