دار و کوب

دار و کوب . [ رُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) امر از داشتن و کوبیدن . داروگیر. بگیرو ببند :
برآمد خروشیدن داروکوب
درخشیدن خنجر و زخم چوب .

فردوسی .