درطلب

درطلب . [ دُطَ ل َ ] (نف مرکب ) طالب در. جویای دُر :
چون درطلب از برای فرزند
می بود چو کان لعل در بند.

نظامی .

از درطلبان آن خزانه
دلاله هزار در میانه .

نظامی .