دعاره

دعارة. [ دَ رَ / دِ رَ ] (ع اِمص ) تباهی . (منتهی الارب ). || فسق . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پلیدی . (منتهی الارب ). خبث . || شر و بدی . (از اقرب الموارد). دعارةالحب ؛ دوستی و محبت از روی شهوت و فسق . (ناظم الاطباء).

دعارة. [ دَ رَ ] (ع مص )فاجر و فاسق شدن . (از ذیل اقرب الموارد از لسان ).

دعارة. [ دَ عارْ رَ ] (ع اِمص ) بدی و سوء خلق ، گویند: فی خلقه دعارة؛ یعنی بدی است در خوی او. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).