تباهی ناپذیری

<hr> مترادف تباهی پذیر : زوال پذیر، نابودشونده، ضایع شدنی، فانی، فناپذیر، میرا ، فاسد شدنی، فسادپذیر <hr> متضاد تباهی پذیر : تباهی ناپذیر، فاسدناشدنی، فسادناپذیر

مترادف تباهی پذیر : زوال پذیر، نابودشونده، ضایع شدنی، فانی، فناپذیر، میرا ، فاسد شدنی، فسادپذیر متضاد تباهی پذیر : تباهی ناپذیر، فاسدناشدنی، فسادناپذیر

تباهی پذیر

تباهی پذیرفتن

تباهی پذیری

تباهی کردن

تباهی گرفتن

تباوش

تباؤس

تبأبو

تبأط

تباک

تباکی

تبایع

<hr> مترادف تباین : اختلاف، تفاوت، تمایز، توفیر، جدایی، دوگانگی، فرق، مغایرت <hr> متضاد تباین : تماثل <hr> برابر پارسی : از هم دوری

مترادف تباین : اختلاف، تفاوت، تمایز، توفیر، جدایی، دوگانگی، فرق، مغایرت متضاد تباین : تماثل برابر پارسی : از هم دوری

تباین

تباین تصویر

تباین جزئی

<hr> مترادف تباین داشتن : تفاوت داشتن، متفاوت بودن، اختلاف داشتن، ضدیت داشتن

مترادف تباین داشتن : تفاوت داشتن، متفاوت بودن، اختلاف داشتن، ضدیت داشتن

تباین داشتن

تباین سرعت

تباین چگالی

تباین کلی

تبب

تبت

تبت بلوری

تبت خاقان

تبت زمین

تبت کنب

تبت یداک

<hr> مترادف تبتل : دنیاگریزی، از جهان بریدن، از مردم بریدن، اعراض از عالم، ترک ازدواج کردن، انقطاع از دنیا و مردم

مترادف تبتل : دنیاگریزی، از جهان بریدن، از مردم بریدن، اعراض از عالم، ترک ازدواج کردن، انقطاع از دنیا و مردم

تبتل

تبتک

تبتی

تبتیت

تبتیر

تبتیل

تبتیک

تبجح

<hr> مترادف تبجیل : احترام، اعظام، بزرگداشت، تجلیل، تعظیم، تکریم، بزرگ شمردن، گرامی داشتن <hr> متضاد تبجیل : تحقیر

مترادف تبجیل : احترام، اعظام، بزرگداشت، تجلیل، تعظیم، تکریم، بزرگ شمردن، گرامی داشتن متضاد تبجیل : تحقیر

تبجیل

تبجیل کردن

تبجیم

<hr> مترادف تبحر : احاطه، استادی، تسلط، توغل، مهارت <hr> برابر پارسی : استادی، آگاهی، چیرگی، زبردستی، کاردانی

مترادف تبحر : احاطه، استادی، تسلط، توغل، مهارت برابر پارسی : استادی، آگاهی، چیرگی، زبردستی، کاردانی

تبحر

تبخال

تبخال براوردن

تبخال دمیدن

تبخال زدن

تبخال کردن

تبخاله افتادن

تبخاله دمیدن

تبخاله زدن

<hr> مترادف تبختر : افاده، پز، تفرعن، تکبر، فخرفروشی، فیس، گنده دماغی، به خودبالیدن، فخر فروختن، نازیدن

مترادف تبختر : افاده، پز، تفرعن، تکبر، فخرفروشی، فیس، گنده دماغی، به خودبالیدن، فخر فروختن، نازیدن

واژه های حرف "ت" - فرهنگ فارسی