ضیاء القلوب

[ویکی نور] ضیاء القلوب یکی از تألیفات فاضل محمد بن عبدالفتاح تنکابنی مشهور به فاضل سراب است.وی از عالمان بزرگ اواخر عصر صفوی بود.ضیاء القلوب،که ترجمه کتاب «سفینة النجاة»وی می باشد حاوی مباحثی است پیرامون علم کلام شیعه که بیشتر به موضوع امامت پرداخته و با نقل شبهات مخالفان به پاسخ و ردّ آنها می پردازد.
نظر مؤلف در بحث امامت در سه موضوع خلاصه می شود:
الف:اثبات امامت امیر- مؤمنان علی علیه السلام.پس از اثبات نبوت نبی مکرم اسلام صلی اللّه علیه و آله، به حق معتقد است که با اثبات امامت امیر مؤمنان حقانیت مذهب شیعه به اثبات می رسد.پس از اثبات امامت امام اول، بقیّۀ امامان شیعه نیز با توجه به روایات و تواریخ ثابت می گردند.لذا در اثبات امامت سایر امامان بحث را کوتاه کرده است.
ب:ابطال امامت خلفا:مؤلف با نقل ادلۀ اهل سنت و موشکافی در مطالب آنها، با بهره گیری از سیره و تاریخ خلفا، به ردّ آنان می پردازد.
ج:مؤلف در نقد نظریه خلافت از شیوه ای دیگر استفاده می کند.بیان تعلیلات، مخالفت ها، بدعت ها و نقض های بی شماری که آنها در امر قرآن و سنت داشته اند، عامی منصف را بدان می دارد که در تقوای آنها تجدید نظر کند و آمادۀ پذیرش حق شود.از این رو گرچه مباحث مطاعن،جزئی از مباحث امامت نیست ولی خود نیز مستقلا اهمیت دارد.بنابراین مؤلف برای آن اهمیتی خاص قائل شده است.