دیرکوند یا دریکوند یکی از ایل های لر ساکن پیشکوه است که بخش از مردم ایل بالاگریوه به شمار می روند. سکونتگاه دیرکوندها جنوب شهرستان خرم آباد است. بخشی از جمعیت دیرکوندها نیز ساکن شهرستان اندیمشک و ملایر هستند.
طایفه های بالاگریوه
گویش بالاگِریوه ای
ایل دیرکوند (دریکوند) به شاخه های اصلی بهاروند، قلاوند، نجفوند، طافی، طالب وند، ساتیاروند، گلالی وند، شورآووی، زینی وند یعقوب وند تقسیم می شود. دریکوندها در دهه ۱۸۷۰ میلادی حدود ۲٬۰۰۰ خانوار جمعیت داشتند که تا دهه ۱۹۲۰ میلادی جمعیت دریکوندها با ۸٬۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ خانوار افزایش یافت. ولادیمیر مینورسکی دریکوندها را از قبیله جنگروی معرفی می کند. هنری راولینسون اما دریکوندها را مردمانی شجاع و غارتگر معرفی می کند که در مسیر اندیمشک، خرم آباد، بروجرد به غارت کاروان ها می پرداخته اند که آخرین غارت این در اواسط قرن نوزده میلادی صورت گرفت که کاروان بی نام نشانی معروف به کاروان لنج که از جنوب به سمت تهران در حرکت بود را کامل غارت نمودن و امنیه های همراه کاروان را به قتل رساندند.
دریکوندها جزئی از لرهای بالاگریوه هستند و به گویش بالاگریوه ای صحبت می کنند.
جمعیت طوایف مختلف ایل دیرکوند در دوران حکومت پهلوی حدود ۱۱٫۰۰۰ خانوار ذکر شده است. علی رزم آرا در سال ۱۳۲۰ ه.ش جمعیت طایفه کرفوند و شورآووی را ۴۵۰۰ خانوار و جمعیت طایفه بهاروند را ۴٫۸۵۰ خانوار و جمعیت طایفهٔ میر را ۴٫۵۰۰ خانوار ذکر کرده است. در سال ۱۳۳۷ه.ش نیز طایفه قلاوند ۱٫۲۰۰ خانوار و جمعیت طایفه زینی وند ۵۵۰ خانوار ذکر شده است. ناگفته نماند از دیگر طوایف دیرکوند مانند نجفوند، یعقوب وند و… آمار جمعیتی ذکر نشده است.
