علی اشرف والی

علی اشرف والی (۱۲۹۹ ولیان (ساوجبلاغ) - ۱۱ دی ۱۳۸۹ تهران)، نگارگر، خوشنویس، تذهیب نگار و نقاش ایرانی که آخرین پیرو مکتب کمال الملک بود.
علی اشرف والی هنرمند استاد کیهان فرهنگی، اردیبهشت ۱۳۶۶، شماره ۳۸
علی اشرف در سال ۱۲۹۹ خورشیدی در روستای ولیان (ساوجبلاغ) از توابع استان البرز متولد شد. او کودکی، نوجوانی و تحصیلات خود را در تهران گذراند و در همان سالها استعداد هنری خود را به نحو چشمگیری بروز داد.
علی اشرف والی پس از آنکه به دانشکده هنرهای زیبا راه یافت از تجربیات اساتیدی چون علی محمد حیدریان، رفیع حالتی بهره برد، هر چند خود تربیت هنری خویش را وام دار اسماعیل آشتیانی می دانست. چهل سال کار به شیوه کلاسیک سبب شد که او طرحها و رنگها را در حدی از تکامل و پختگی به کار گیرد.
با وجود آنکه آثار علی اشرف والی تنها یک بار در سال ۱۳۴۲ در معرض دید عمومی قرار گرفت اما توجه علاقه مندان بسیاری را در کشورهای اروپایی و برخی کشورهای آسیای غربی و شبه قاره هند به سوی خود جلب کرد. ایشان که علاوه بر نگارگری به چندین هنر دیگر از جمله خوشنویسی و تذهیب و صفحه آرایی نیز آراسته اند، در کار خوشنویسی شیوه مرحوم حسن زرین خط را می پسندید و از آن پیروی می نمود.

علی اشرف والی (ساوجبلاغ 1299- تهران 1389ش)
نقاش،خوش نویس و پژوهشگر عرفان. در سال 1317ش به مدرسه (دانشکده )ی هنرهای زیبای نوین راه یافت و از تجربیات و آموزش استادانی چون میرزا علی اکبر خان نجم آبادی (متوفی 1373ش)، علی محمّد حیدریان، رفیع_حالتی و ابوالحسن_صدیقی بهره مند شد. در سال 1323ش با مارکار قارابگیان (متوفی 1355ش) از ارامنه ی مهاجر روس و از نخستین گالری داران تهران آشنا شد و طی قراردادی، در سالن مانی بیشتر از دو هزار پرتره را اجرا کرد، اما همه ی آن ها با امضای قارابگیان عرضه شد. در سال 1326ش نخستین کارگاه هنری شخصی خود را به نام "هنرگاه والی" در سرای طاهباز، واقع در خیابان لاله زار، ایجاد کرد. آثار او تنها یک بار در سال 1343ش در معرض دید عموم قرار گرفت. این نمایشگاه انفرادی، در انجمن روابط فرهنگی ایران و اتّحاد جماهیر شوروی به مدت 55 روز دایر شد. در آنپرتره هایی از شخصیت های فرهنگی و سیاسی ایران و جهان از جمله جواهر لعل نهروو ایندیرا_گاندیبه نمایش گذاشته شد.
والی علاوه بر نقاشی، به هنرهای خوش نویسی، تذهیب و صفحه آرایی نیز پرداخت و در خوش نویسی از شیوه ی استاد حسن زرّین خط (م1357ش) پیروی می کرد. طراحی کتاب های ترجمه الصلوه(نوشته ی ملامحسن_فیض_کاشانی)، بانگ تکبیر، درس دین(نوشته ی شیخ_محمود_شبستری) و سرود اسلامی از آثار اوست. نفیس ترین نقاشی والی، تمثالی از امام علی (ع)است که از سال 1372ش در موزه ی آستان قدس رضوی (مشهد) نگه داری می شود. دیگر آثار هنری معروف او، طرح مکّه و مدینه (در مسجد هدایت تهران)، تابلوهای آیت الله سیّدابوالحسن اصفهانی، صفی علی شاه (محفوظ در خانقاه صفی علی شاه تهران)،شاه نعمت الله ولی(محفوظ در مقبره ی وی در ماهان کرمان) و سنگر شرف است. تابلوی بزرگ سنگر شرف به سفارش تیمسار امان الله جهانبانیاز روی تصویری بی کیفیت از سرداران مشروطه خواه تبریز ساخته و پرداخته شده و شامل تصاویر بیشتر از 85 نفر از مجاهدان است. والی این اثر ارزشمند را در سال 1348ش به پایان رساند و سال ها بعد به وزارت فرهنگ و هنر واگذار کرد.
ویژگی دیگر والی مطالعه و تأمّل در ادبیات عرفانی بود که کشف رموز مقالات شمس تبریزی از سال 1352 تا 1357ش حاصل آن است. نخستین جلد این مطالعات عرفانی در سال 1393ش در کتابی 584 صفحه ای، با عنوان طلوع دوباره ی شمس منتشر شده است.
منابع
http://yon.ir/kClR9

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
نقاش، مذهب و خطاط. در کرج به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشکده ی هنرهای زیبا شد و از محضر استادانی چون: علی محمد حیدریان، رفیع حالتی، ابوالحسن صدیقی و اسماعیل آشتیانی بهره جست.
او در بکارگرفتن طرح ها و رنگهای مختلف، استادی تمام عیار است. آثار وی در 1342 ش به نمایش گذاشته شد و مورد توجه علاقه مندان بسیاری در کشورهای اروپایی و برخی ملل آسیای غربی و شبه قاره هند قرار گرفت. والی علاوه بر نگارگری در خوشنویسی و تذهیب و صفحه آرایی متبحر است و در خوشنویسی پیرو شیوه ی زرین خط.
او آثار متعددی از خود به یادگار نهاده و اثر مهم وی، طرح کتاب «ترجمة الصلوة» ملا محسن فیض کاشانی است که به خط استاد حسن زرین خط نگاشته شده است.