چلاویان

کیاهای چلاوی که با نام های چلاویان، آل چلاو ، جلابیان یا آل افراسیاب و افراسیابیان (جلاب و جلابی) نیز خوانده شده اند، نام سلسله ای محلی در تبرستان بوده است که در روز شنبه، ۲۷ محرم ۷۵۰ هجری قمری با قتل فخرالدوله حسن، واپسین اسپهبد باوندیان توسط کیا افراسیاب چلاوی تأسیس شد.
مجد, مصطفی (1388). ظهور و سقوط مرعشیان. نشر رسانش. ISBN 978-600-5011-15-9. External link in |title= (help)
ظهیرالدین, مرعشی (1368). تاریخ طبرستان و مازندران و رویان (اهتمام: محمدحسین تسبیحی؛ مقدمه: دکتر محمدجواد مشکور) (PDF). مؤسسه مطبوعاتی شرق.
میرتیمور (1364). تاریخ خاندان مرعشی مازندران. انتشارات اطلاعات.
رابینو, هاسنت لویی (1365). مازندران و استرآباد. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
از بزرگان خاندان چلاویان می توان افراسیاب، اسکندر شیخی و میرحسین کیا را نام برد
در زمان باوندیان دو قدرت رقیب از «خانواده های متنفذ» در منطقه وجود داشتند. این دو خاندان که «کیاییان جلالی» و «کیاهای چلاوی» بودند، عمدتاً به عنوان وزرا و هیئت حاکمهٔ باوندیان مشغول به کار بودند. فخرالدوله حسن باوند در حالی که کشمکش های بسیاری بین این دو خاندان بود، کیا افراسیاب چلاوی، را که برادرزنش محسوب می شد، به عنوان «سپهسالار» برگزید. جلالیان از این اقدام رنجیدند و به قلمرو پادوسبانیان گریختند تا با کمک پادوسبانیان به باوندیان حمله کنند ولیکن فخرالدوله با آنان سازش نمود. افراسیاب چلاوی از این عمل ناراحت شد و علیه اسپهبد باوندی «توطئه چینی» نمود.
سرانجام در ۲۷ محرم ۷۵۰ هجری دو پسر افراسیاب چلاوی، با نام های «کیا محمد» و «کیا علی»، درحالیکه برای اسپهبد فخرالدوله شاهنامه خوانی می کردند، او را در گرمابه، به قتل رساندند. با قتل فخرالدوله حسن و انقراض باوندیان، کیا افراسیاب چلاوی قدرت را به دست گرفت.