اپیگلوت

اپیگلوت (به انگلیسی: Epiglottis) یا بَرچاک نای زبانه ای است که بالای حنجره قرار دارد و مانع ورود غذا به نای می شود.
برچاک نای پرده ای است که از بافت غضروفی انعطاف پذیر و پوشیده شده با غشای لعاب مانند تشکیل می شود و به ورودی حنجره متصل است. این پرده در تولید برخی آواهای زبانی در برخی زبان ها مانند عربی نقش دارد.
برچاک نای به صورت مایل به پشت در انتهای خلفی زبان و پشت استخوان لامی قرار دارد و در معاینه داخل حلق اغلب به سختی قابل مشاهده است. اپیگلوت هنگام بلع غذا مانع ورود آن به نای می شود.

اِپیگْلوت (epiglottis)
زبانۀ کوچکی واقع در پشت قاعدۀ زبان پستانداران۱. این اندام هنگام بلع انتهای نای۲ را مسدود می کند و از ورود غذا به نای و خفگی جلوگیری می کند. عمل اپیگلوت فرآیند انعکاسی۳ بسیار پیچیده ای است که دو مرحله دارد. در مرحله اوّل، لقمۀ جویده شدۀ غذا به کمک زبان به طرف بالا و عقب دهان هدایت می گردد. این عمل با قطع تنفس و بسته شدن راه های بینی به دهان همراه است. در مرحلۀ دوم، اپیگلوت روی حنجره۴ قرار می گیرد و غذا به طرف پایین، به درون مری۵، رانده می شود.