عبدالله بن عیسی بن محمد صالح اصفهانی جیرانی افندی (۱۰۶۶ – ۱۱۳۰ هـ ق / ۱۶۵۶ –۱۷۱۸ م) در علوم منقول و معقول تبحر داشت و در کتاب شناسی متخصص بود. او در اصفهان در خانواده ای تبریزی تبار متولد شد. پدر میرزا عیسی بیک نام داشت. مادرش را در نوزادی و پدرش را در هفت سالگی از دست داد. عبدالله نزد برادر بزرگ تر و دایی اش بزرگ شد. نوجوانی را در اصفهان گذراند و سپس به تبریز رفت و ازدواجی ناموفق در آنجا داشت. او بسیار اهل سفر بود و در اکثر بلاد اسلامی از هند و افغانستان و ترکستان تا حجاز و عثمانی و . . . را سیاحت کرد. او در عثمانی اقامت می کرد و در آنجا تقیه می کرد به گونه ای که همه او را سنی می پنداشتند. بسیار مورد احترام سلطان بود و همانجا به افندی ملقب گشت.
محمدتقی مجلسی
آقا حسین خوانساری
محمدباقر سبزواری
او که بسیار سفر می کرد، از هر شهری می گذشت کتابخانهٔ علما را می کاوید و از کتاب ها یادداشت بر می داشت. او آنچنان در کتاب شناسی تبحر یافته بود که علامه مجلسی برای تألیف بحار الانوار او را به عنوان دستیارش انتخاب کرد. در اواخر عمر در اصفهان مدرسه ای تأسیس کرد و به تدریش مشغول شد ولی شاگرد برجسته ای تربیت نکرد. افندی در ۱۱۳۰ هـ ق پیش از حملهٔ محمود افغان درگذشت.
افندی آثار فراوانی به زبان های عربی، ترکی، فارسی نوشت. بیشتر آثار او به عربی است. اما به گفتهٔ خودش تنها اندکی از آن ها باقی مانده است. بسیاری از آثار خطی او هنوز چاپ نشده اند. برخی از آثارش نیر امروزه ناموجودند. آثار چاپی او عبارتند از:
محمدتقی مجلسی
آقا حسین خوانساری
محمدباقر سبزواری
او که بسیار سفر می کرد، از هر شهری می گذشت کتابخانهٔ علما را می کاوید و از کتاب ها یادداشت بر می داشت. او آنچنان در کتاب شناسی تبحر یافته بود که علامه مجلسی برای تألیف بحار الانوار او را به عنوان دستیارش انتخاب کرد. در اواخر عمر در اصفهان مدرسه ای تأسیس کرد و به تدریش مشغول شد ولی شاگرد برجسته ای تربیت نکرد. افندی در ۱۱۳۰ هـ ق پیش از حملهٔ محمود افغان درگذشت.
افندی آثار فراوانی به زبان های عربی، ترکی، فارسی نوشت. بیشتر آثار او به عربی است. اما به گفتهٔ خودش تنها اندکی از آن ها باقی مانده است. بسیاری از آثار خطی او هنوز چاپ نشده اند. برخی از آثارش نیر امروزه ناموجودند. آثار چاپی او عبارتند از: