توکامک (به روسی: Токамак) و (به انگلیسی: Tokamak) نام نوعی دستگاه است که کار آن محصورسازی پلاسما است و برای ایجاد تعادل پایدار پلاسما بر مبنای محصورسازی مغناطیسی طراحی شده است.
توکامک T-۱۰: انستیتو کورچاتوف، روسیه، تأسیس ۱۹۷۳
مرکز پژوهشی یولیش، آلمان، تأسیس ۱۹۷۸
چنبره مشترک اروپا (JET)، انگلستان، تأسیس ۱۹۸۳
JT-۶۰، ژاپن، تأسیس ۱۹۸۵
STOR-M، کانادا تأسیس ۱۹۸۷.
Tore Supra، فرانسه، ۱۹۸۸
Aditya، هند، ۱۹۸۹
DIII-D کالیفرنیا، ژنرال اتومیکس ۱۹۸۸
COMPASS، سابقاً متعلق یه انگلستان، اکنون متعلق به جمهوری چک
FTU، ایتالیا، ۱۹۹۰
ISTTOK، پرتغال، ۱۹۹۱
ASDEX، آلمان، ۱۹۹۱
Alcator C-Mod دانشگاه ام آی تی، ۱۹۹۲
TCV، سوئیس، تأسیس ۱۹۹۲
TCABR، برزیل ۱۹۹۴.
HT-۷، چین، ۱۹۹۵
MAST، انگلستان، ۱۹۹۹
آزمایشگاه ملی چنبره کروی، دانشگاه پرینستون، ۱۹۹۹
EAST (HT-7U)، چین، ۲۰۰۶
KSTAR، کره جنوبی، ۲۰۰۸
این سیستم ها حاوی پلاسمای دوتریوم-تریتیوم هستند که توسط دو سری میدان مغناطیسی نگهداری می شوند، و شکلی مانند چنبره تشکیل می دهند.
توکامک یکی از گونه های مختلف از دستگاه های هم جوشی محصورسازی مغناطیسی، و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده است. در توکامک ها از میدان های مغناطیسی برای محصور کردن پلاسما استفاده می شود زیرا که هیچ مواد جامدی نمی تواند درجه حرارت بسیار بالای پلاسما را تحمل کند. استلراتور یک جایگزین برای توکامک است.
توکامک در دههٔ ۱۹۵۰ توسط فیزیکدانان شوروی ایگور یوگنیویچ تام و آندره ساخاروف، با الهام از ایده اولیه از لو آرتسیموویچ اختراع شد.کاربرد توکامک ها در نهایت برای دستیابی به تولید انرژی هسته ای از طریق روش گداخت هسته ای است.
توکامک T-۱۰: انستیتو کورچاتوف، روسیه، تأسیس ۱۹۷۳
مرکز پژوهشی یولیش، آلمان، تأسیس ۱۹۷۸
چنبره مشترک اروپا (JET)، انگلستان، تأسیس ۱۹۸۳
JT-۶۰، ژاپن، تأسیس ۱۹۸۵
STOR-M، کانادا تأسیس ۱۹۸۷.
Tore Supra، فرانسه، ۱۹۸۸
Aditya، هند، ۱۹۸۹
DIII-D کالیفرنیا، ژنرال اتومیکس ۱۹۸۸
COMPASS، سابقاً متعلق یه انگلستان، اکنون متعلق به جمهوری چک
FTU، ایتالیا، ۱۹۹۰
ISTTOK، پرتغال، ۱۹۹۱
ASDEX، آلمان، ۱۹۹۱
Alcator C-Mod دانشگاه ام آی تی، ۱۹۹۲
TCV، سوئیس، تأسیس ۱۹۹۲
TCABR، برزیل ۱۹۹۴.
HT-۷، چین، ۱۹۹۵
MAST، انگلستان، ۱۹۹۹
آزمایشگاه ملی چنبره کروی، دانشگاه پرینستون، ۱۹۹۹
EAST (HT-7U)، چین، ۲۰۰۶
KSTAR، کره جنوبی، ۲۰۰۸
این سیستم ها حاوی پلاسمای دوتریوم-تریتیوم هستند که توسط دو سری میدان مغناطیسی نگهداری می شوند، و شکلی مانند چنبره تشکیل می دهند.
توکامک یکی از گونه های مختلف از دستگاه های هم جوشی محصورسازی مغناطیسی، و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده است. در توکامک ها از میدان های مغناطیسی برای محصور کردن پلاسما استفاده می شود زیرا که هیچ مواد جامدی نمی تواند درجه حرارت بسیار بالای پلاسما را تحمل کند. استلراتور یک جایگزین برای توکامک است.
توکامک در دههٔ ۱۹۵۰ توسط فیزیکدانان شوروی ایگور یوگنیویچ تام و آندره ساخاروف، با الهام از ایده اولیه از لو آرتسیموویچ اختراع شد.کاربرد توکامک ها در نهایت برای دستیابی به تولید انرژی هسته ای از طریق روش گداخت هسته ای است.
wiki: توکاماک