عبدالرحیم افسر اصفهانی

عبدالرحیم اصفهانی (درگذشت ۱۳۱۵ه‍. ق) شاعر و خوشنویس، هم عصر ناصرالدین شاه قاجار در سده سیزدهم هجری در اصفهان است که به «افسر» تخلص می کرد.
فضاپلی، حبیب الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش
استادان خط نستعلیق در اصفهان
او فرزند میرزا محمدعلی مسکین، شاعر اصفهانی و پدر فتح الله خان جلالی (متوفی ۱۳۳۶ق) است که او نیز مانند پدرش شاعر و خوشنویسی اصفهانی است که از نمونه های خطش دیوان اشعار ظهیر فاریابی باقی مانده است. افسر از خوشنویسانِ بنامِ دورهٔ ظل السلطان در اصفهان بوده است. خط نستعلیق را شیرین می نوشته و شاگردان زیادی داشته است.
از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست و تذکره نویسان دربارهٔ شرح حال او چندان ننوشته اند، فقط مؤلف کتاب مرآة البلدان که دربارهٔ شعرای اصفهان است، او را فرزند میرزا مسکین معرفی کرده و آورده است که نستعلیق را خوش می نوشت. لطف الله هنرفر نیز در کتاب خود، گنجینهٔ آثار تاریخی اصفهان، افسر را نسخ نویس نیز دانسته است. افسر مردی آرام و درویش مسلک بود و از راه کتابت و تعلیم خط به اعیان زادگان شهر، معیشتی فقیرانه داشت. او بسیار شیرین و در عین حال استوار کتابت می کرد.
برخی آثار عبدالرحیم افسر بدین قرارند:

عَبدُالرّحیم افسر اصفهانی ( ـ۱۳۱۵ق)
خوشنویس و شاعر ایرانی. در کتابت و کتابت خفی نزدیک به غبار مهارت داشت و در خط نسخ نیز استادی بی نظیر بود. یکی از یادگارهای خطش قسمت اول روزنامۀ فرهنگ است، که در زمان حکومت ظل السلطان در اصفهان چاپ سنگی شده است. از آثار او کتاب ها و قطعات فراوانی به قلم کتابت بر جا مانده است، که دیوان اشعار پدرش و تاریخ جهانگشای جوینی و گلشن راز شبستری از آن جمله اند.