فراپارینه سنگی

فرهنگستان زبان فارسی.
Bahn, Paul, The Penguin Archaeology Guide, Penguin, London, pp. 141. ISBN 0-14-051448-1
ملک شهمیرزادی، صادق، ۱۳۷۸: «ایران در پیش از تاریخ: باستان شناسی ایران از آغاز تا سپیده دم شهرنشینی»، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور (چاپ دوم: ۱۳۸۲.)
فراپارینه سنگی (به انگلیسی: Epipaleolithic) آخرین مرحله در پیشرفت صنایع پارینه سنگی زبرین است که در پایان آخرین عصر یخ بندان پدید آمد و ادامهٔ فرهنگ های پارینه سنگی پس از آخرین عصر یخ بندان، درست پیش از آغاز دوران نوسنگی (حدود ۲۰ تا ۱۰هزار سال پیش) بود.
به فرهنگی باستان شناختی از بقایای صنایع پارینه سنگی جدید که در مرحلهٔ پایانی آخرین دورهٔ یخ بندان در خاور نزدیک ظاهر شده است فرهنگ فراپارینه سنگی گفته می شود.
در رژیم غذایی دوره فراپارینه سنگی شاهد اضافه شدن حیوانات کوچک به فهرست غذایی انسان ها هستیم. در واقع یکی از نظراتی که دربارهٔ ظهور دوره فراپارینه سنگی و پس از آن نوسنگی وجود دارد این است که در پایان عصر یخبندان در ۱۲۰۰۰ سال قبل به دلیل عقب نشینی یخبندان ها به سمت شمال کره زمین حیوانات عظیم الجثه در منطقه خاور نزدیک از بین رفتند و از رژیم غذایی انسان ها حذف شدند، در نتیجه انسان ها به شکار حیوانات کوچک تر و گردآوری غلات وحشی و ماهیگیری روی آوردند. این تغییر در رژیم غذایی مهم ترین عامل تغییرات بعدی است که منجر به دوره فراپارینه سنگی و نهایتاً نوسنگی شد.