مظفرالدین ازبک

مظفّرِالدّینِ اُزْبَک ( ـ۶۲۲ق)
معروف به اتابک ازبک، پنجمین امیر از سلسلۀ امرای اتابکان آذربایجان (۶۰۷ـ۶۲۲ق)، پسر اتابک جهان پهلوان. پس از مرگ برادر خویش نصرت الدین ابوبکر، فرمانروای آذربایجان شد . مردی ضعیف النفس و بی تدبیر بود و دوران سلطنتش با تجاوزات دائمی گرجیان به حدود مشکین شهر و اردبیل و استیلای مغول در ۶۱۷ق بر آذربایجان همراه بود. پس از آن که جلال الدین منکبرنی در ۶۲۲ق تبریز را گرفت ، مظفرالدین به گنجه گریخت و در آن شهر از تزویج همسرش با جلال الدین آگاه شد و از غصه درگذشت .