ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از بخش کنگاور شهرستان کرمانشاهان . واقع در 13هزارگزی شمال خاوری کنگاور. سکنه ٔ آن 118 تن می باشد. آب آن از رود سیاه گر و خرم رود. راه آن اتومبیل رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
ده بالا
لغت نامه دهخدا
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان درختنگان بخش مرکزی شهرستان کرمان . واقع در 30هزارگزی شمال خاوری کرمان . دارای 450 تن سکنه است . آب آن از قنات تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رمشک بخش کهنوج شهرستان جیرفت . واقع در 145هزارگزی جنوب خاوری کهنوج . سکنه ٔ آن 150 تن می باشد. آب آن از رودخانه تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سورمق بخش مرکزی شهرستان آباده . واقع در 27هزارگزی جنوب خاور آباده . سکنه ٔ آن 96 تن می باشد. آب آنجا از قنات وراه آن فرعی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میمند بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد. واقع در 35هزارگزی شمال خاور فیروزآباد. سکنه ٔ آن 898 تن و آب آن از چشمه و قنات است . این قریه را علیا نیز گویند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نمداد بخش کهنوج شهرستان جیرفت . واقع در 100هزارگزی شمال خاوری کهنوج . سکنه ٔ آن 100 تن می باشد. آب آن از قنات تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از بخش خرقان شهرستان ساوه . آب آن از قنات و سکنه ٔ آن 117 تن می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) مرکز دهستان ده بالا بخش خاش شهرستان زاهدان . واقع در 25هزارگزی خاور خاش . سکنه ٔ آن 215 تن می باشد. آب آن از قنات وراه آن فرعی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ده بالا. [ دِه ْ ] (اِخ ) یکی از دهستانهای کوچک نه گانه ٔ بخش راین از شهرستان زاهدان . این دهستان در شمال خاوری خاش واقع و آب مشروب دهستان از قنات و چشمه تأمین می گردد. از 12 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 3000 تن است و طایفه ٔ شهنوازی در آن ساکن هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان میمند بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد. واقع در 35هزارگزی شمال خاور فیروزآباد. سکنه آن 898 تن و آب آن از چشمه و قنات است. این قریه را علیا نیز گویند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از بخش کنگاور شهرستان کرمانشاهان. واقع در 13هزارگزی شمال خاوری کنگاور. سکنه آن 118 تن می باشد. آب آن از رود سیاه گر و خرم رود. راه آن اتومبیل رو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان درختنگان بخش مرکزی شهرستان کرمان. واقع در 30هزارگزی شمال خاوری کرمان. دارای 450 تن سکنه است. آب آن از قنات تأمین می شود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از بخش خرقان شهرستان ساوه. آب آن از قنات و سکنه آن 117 تن می باشد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) مرکز دهستان ده بالا بخش خاش شهرستان زاهدان. واقع در 25هزارگزی خاور خاش. سکنه آن 215 تن می باشد. آب آن از قنات وراه آن فرعی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان رمشک بخش کهنوج شهرستان جیرفت. واقع در 145هزارگزی جنوب خاوری کهنوج. سکنه آن 150 تن می باشد. آب آن از رودخانه تأمین می شود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
ده بالا.[ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان خنامان شهرستان رفسنجان. واقع در 55هزارگزی رفسنجان. سکنه 101 تن و آب آن از قنات است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) یکی از دهستانهای کوچک نه گانه بخش راین از شهرستان زاهدان. این دهستان در شمال خاوری خاش واقع و آب مشروب دهستان از قنات و چشمه تأمین می گردد. از 12 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 3000 تن است و طایفه شهنوازی در آن ساکن هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
ده بالا. [ دِه ْ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان نمداد بخش کهنوج شهرستان جیرفت. واقع در 100هزارگزی شمال خاوری کهنوج. سکنه آن 100 تن می باشد. آب آن از قنات تأمین می شود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
دانشنامه عمومی
ده بالا (آباده)
ده بالا (بردسیر)
ده بالا (تفت)
ده بالا (خاش)
ده بالا (رفسنجان)
ده بالا (رودبار جنوب)
ده بالا (زرند)
ده بالا (سیرجان)
ده بالا (قلعه گنج)
ده بالا (کرمان)
ده بالا (کنگاور)
ده بالا (مهر)
ده بالا (نائین)
ده بالا (یزد)
ده بالا ۲۶۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و حدود۳۵ کیلومتر از یزد فاصله دارد و مسیر آن از شهر تفت می گذرد و حدود نیم ساعت از شهر فاصله دارد.
این منطقه در پای کوه شیر کوه- بلندترین قله مرکزی ایران -قرار دارد، کوهی که در آن برف خانه دائمی وجود دارد.کشاورزی سردسیری در ده بالا گیلاس و گردو و زرد آلو و... را به میزبانان و میهمانان عرضه میکند.نام قدیم ده بالا،هدش به معنی جای خوش آب و هوا بوده است.به گفته ساکنین قدمت این روستا با استناد به سنگ نوشته ای که در محراب مسجد محله میانده-توده-دیده شده،قدمتی بیش از ۷۰۰سال دارد.محله های اصلی ده بالا عبارتند از۱-آشنایی۲-باغستان۳-میانده(توده)۴-شیخعلیشاه۵-زیر باغ شاه۶-قرق۷-مزرعه آمحسن۸-جانبرازان
این روستا در دهستان اله آباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن زیر سه خانوار بوده است.