کاتا در کاراته

کاتا (به ژاپنی: 形 یا 型) واژه ای ژاپنی است که الگویی از جابجایی ها را که به تنهایی یا به همراه فرد یا افرادی دیگر انجام شود را مشخص می کند. کاتا در کاراته با دنباله ای مشخص از حرکات به همراه چرخش ها گفته می شود که بر اساس اصولی مشخص انجام می شوند. کاتارو باید حرکات دشمن را پیش خود تجسم کرده و حرکات خود در کاتا را پاسخ آن ها فرض کند. کاتاها توسط اساتید پیشین کاراته، برای آموزش اصول نبرد و جابجایی ها به هنرآموزان خود ایجاد شده اند. بیش از صد کاتا در فرم ها و سبک های مختلف کاراته وجود دارند که از هرکدام نیز نسخه های مختلفی با برخی تفاوت های کوچک وجود دارد.
کاراته
کاتا
بطور معمول کاتا را مرحله به مرحله آموزش می دهند. کاتاهای قبلی تکرار می شوند تا هنرآموز با بیشتر شدن تجربه و دانشش بتواند قدرت و تکنیک بهتر کاتای جدید را به درستی بفهمد.سبک های مختلف کاراته، کاتاهای مختلف یا نسخه های مختلفی از یک کاتای واحد را تمرین می کنند. برخی از کاتاهای با دو نام، یکی ژاپنی و دیگری با نام چینی یا اوکیناوایی آن شناخته می شوند. این به خاطر این است که استاد گیچین فوناکوشی نام بسیاری از کاتاها را برای گسترش کاراته در ژاپن تغییر داده است.
عدد ۱۰۸ اهمیت افسانه ای در ادیان هندی دارد. این عدد جایگاه خود را به عنوان یک نماد در کاراته، به ویژه در گوجوریو حفظ کرده است. کاتای نهایی گوجوریو با نام سوپارین پی، به ۱۰۸ ترجمه می شود. سوپارین پی تلفظ چینی عدد ۱۰۸ است. تلفظ ژاپنی عدد ۵۴ (که نصف عدد ۱۰۸ است) یعنی گوجوشی نیز در کاتای گوجوشی هو وجود دارد. برخی از کاتاهای دیگر گوجوریو با نام سان سئیرو (به معنی ۳۶) و سی پای (به معنی ۱۸) هم فاکتورهایی از عدد ۱۰۸ هستند.از نمادهای بودایی دیگر در کاراته می توان خود اصطلاح کاراته را نام برد. واژه کارا که در ابتدای کاراته می آید را می توان با تلفظ کو نیز خواند که به معنای Śūnyatā است که همان مفهوم خلأ یا تهی بودن در بودیسم است. نحوه قرارگیری دست ها در ابتدای کاتا یادآور ذاذن است و رسم خم شدن و احترام در ابتدا و انتهای کاتا و هنگام وارد شدن و خارج شدن از دوجو همانند احترام در معابد بودایی است.
در جدول برخی از سبک های کاراته و برخی از کاتاهایی که در آن ها تمرین می شوند آمده است. برخی از سبک ها یا کاتاهایی که کمتر شناخته شده اند یا تعداد اعضای کمی دارند در جدول زیر نیامده اند.