رابط مکانیکی

رابط مکانیکی (به انگلیسی: Mechanical linkage) مجموعه ای از اجسامی است که برای مدیریت نیروها و حرکات به یکدیگر متصل می شوند. حرکت یک جسم یا رابط، به کمک علم هندسه مورد مطالعه قرار می گیرد، به همین دلیل رابط ها را صلب در نظر می گیرند. اتصالات بین لینک ها به صورت حرکت ایده آل مدل می شوند، برای مثال دوران خالص یا حرکت کشویی، و اتصال (Joint) نامیده می شوند. رابطی که به شکل یک شبکه از اتصالات صلب و مفصل های ایده آل مدل شده است را یک زنجیره سینماتیکی می نامند.
اتصالات ممکن است از زنجیرهای باز، زنجیرهای بسته یا ترکیبی از زنجیر باز و بسته ساخته شوند. هر پیوند در یک زنجیره با یک اتصال به یک یا چند لینک دیگر متصل می شود؛ بنابراین، یک زنجیره سینماتیک را می توان به عنوان یک گراف که در آن رابط ها مسیر هستند و اتصال ها رأس هستند، مدل سازی کرد که به عنوان گراف رابط نامیده می شود.
حرکت اتصال ایده آل به طور کلی با یک زیر گروه از جابجایی های اقلیدسی مرتبط است. تعداد پارامترهای موجود در زیرگروه درجه آزادی (DOF) اتصال نامیده می شود. رابط های مکانیکی معمولاً برای تبدیل نیرو و حرکت ورودی داده شده به یک نیرو و حرکت خروجی مورد نظر طراحی می شوند. نسبت نیروی خروجی به نیروی ورودی به عنوان مزیت مکانیکی اتصال شناخته می شود، در حالی که نسبت سرعت ورودی به سرعت خروجی به عنوان نسبت سرعت شناخته می شود. نسبت سرعت و مزایای مکانیکی طوری تعریف می شوند، به طوری که آنها یک عدد مشابه را در اتصال ایده آل تولید می کنند.
زنجیره سینماتیکی که در آن حداقل یک رابط در جای خود ثابت باشد، مکانیسم نامیده می شود و رابطی که برای ثابت بودن طراحی شده باشد سازه نامیده می شود.