ابوالقاسم حالت

ابوالقاسم حالت ملقب به ابوالعینک (۱۲۹۸–۱۳۷۱) شاعر، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود.
فکاهیات حالت
دیوان ابوالعینک
دیوان شوخ
گلزار خنده
دیوان اشعار (اشعار، رباعیات)
پروانه و شبنم (قصاید اخلاقی و عرفانی سعدی و تذکره شاهان شاعر)
وی، شاعر سرود پاینده بادا ایران، اولین سرود ملی ایران بعد از انقلاب، (با آهنگ محمد بیگلری پور) است.
ابوالقاسم حالت، شاعر، مترجم و محقق توانای معاصر در سال ۱۲۹۸ در تهران به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و تا زمان بازنشستگی در خدمت این سازمان بود.
ابوالقاسم حالت در جوانی به فراگیری زبانعربی، پرداخت و از سال ۱۳۱۴ هجری شمسی به شعر و شاعری روی آورد و به سرایش شعر در قالب کهن و تذکره نویسی همت گماشت. دیوان حالت که مشتمل بر قطعات ادبی، مثنویها، قصاید، غزلیات و رباعیات است، خود نمایانگر عمق دانش ادبی این محقق است.

ابوالقاسم حالت با لقب طنزآمیز ابوالعینک (۱۹۱۹، تهران - ۲۵ اکتبر ۱۹۹۲، تهران) شاعر، روزنامه نگار، ترانه سرا، طنزپرداز، متن ویرای کهن و مترجم ایرانی بود.
•

[ویکی فقه] ابوالقاسم حالت، طنزپرداز، شاعر و مترجم معاصر ایرانی می باشد. وی در ۱۲۹۸ش در تهران به دنیا آمد.
از دوران مدرسه سرودن شعر را آغاز کرد و رفته رفته آثارش در روزنامه ها منتشر شد و در انجمن های ادبی توجه ها را جلب کرد. او در همکاری با نشریه فکاهی توفیق به طنزپردازی روی آورد و تا آخرین شماره این نشریه از نویسندگان آن، و نزدیک به پنج سال هم سردبیر آن بود. او با نشریات امید، تهران مصور، قیام ایران، خبردار و هفته نامه غیر طنز آیین اسلام نیز همکاری می کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از مدتی کناره گیری از طنزپردازی حرفه ای، از ۱۳۶۷ش با خورجین و سپس از نخستین شماره گل آقا در ۱۳۶۹ش با آن همکاری جدّی کرد. همکاری او با گل آقا تا آخر عمرش ادامه یافت. عمده آثار حالت، کارهای طنز او و حاصل همکاری دراز مدتش با نشریات، از توفیق تا گل آقا است. هدهد میرزا، خروس لاری، شوخ، و ابوالعینک از معروف ترین اسامی مستعار اوست.
سرودن اشعار غیر طنز
حالت سرودن اشعار غیر طنز را نیز با جدّیت دنبال می کرد و در این زمینه هم توجه اهل ادب را جلب کرده بود، چنان که در ۱۳۲۵ش به نخستین کنگره نویسندگان ایران دعوت شد و رئیس کنگره، محمدتقی بهار، او را تشویق کرد. چاپ دیوان حالت در ۱۳۴۱ش نیز نقد و نظر مساعد برخی از اهل قلم را به همراه داشت.
فعالیت ها
حالت، ترانه و تصنیف نیز می سرود و به ترجمه هم می پرداخت. او بیست ماه در هند به گفتارگردانیِ (دوبله) فیلم به فارسی مشغول بود و در همان جا آشنایی اش با زبان انگلیسی را بیش تر کرد و بر این زبان تسلط یافت. همچنین او که کارمند شرکت نفت بود و در آبادان مسئولیت تهیه مطالب ادبی و طنز نشریات این شرکت را بر عهده داشت، در تقریبآ سه سال رکودی که پس از ملی شدن صنعت نفت در کار اداره های وابسته به این شرکت ایجاد شد، عربی هم آموخت و از این زبان هم ترجمه کرد. وی پس از سفر به اروپا به زبان فرانسه هم علاقه مند شد و این زبان را نیز آموخت و از آن هم مطلبی برای نشریه تهران مصور ترجمه کرد.
ویژگی آثار
...