ادمان ایوازیان

ادمان آیوازیان. اِدمان آیوازیان (ارمنی: Էդման Այվազյան، زادهٔ ۱۳۱۰ خورشیدی، تهران). نقاش، معمار و طراح ایرانی ارمنی تبار می باشد.
۱۹۴۸م ـ شرکت در مسابقهٔ بین المللی جوانان
۱۹۴۹م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی انجمن فرهنگی مشاکویت
۱۹۵۰م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی خانهٔ فرهنگی شوروی در تهران
۱۹۵۴م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی هنر معاصر در باشگاه مهرگان
۱۹۵۵م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی در قصر ابیض تهران
۱۹۵۶م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در انجمن ایران و آمریکا در تهران
۱۹۵۷م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی دوسالانهٔ تهران
۱۹۵۸م ـ انتخاب شده به عنوان هنرمند ایرانی برای ورود به دوسالانهٔ ونیز
۱۹۶۰م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی باشگاه گارون در تهران
۱۹۶۲م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در انجمن ایران و آمریکا در تهران
۱۹۶۵م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی سالن گیلدهال لندن
۱۹۷۴م ـ اجرای نقاشی دیواری برای کلیسای سرکیس مقدس تهران
۱۹۸۴م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری گیورکی در نیویورک
۱۹۸۴م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در سالن گولبِنگیان لندن
۱۹۸۵م ـ طراحی داخلی مسجد بزرگ فرودگاه ریاض
۱۹۸۵م ـ دریافت سفارش از طرف گالری روشان برای کشیدن تک چهره هایی از پادشاهان و شاهزادگان عربستان سعودی و پرده هایی با مضمون زندگی در ۱۹۳۰م در عربستان.
۱۹۸۶م ـ دریافت سفارش از سوی گالری روشان برای اجرای طراحی داخلی مسجد فرودگاه ظهران (معمار فرودگاه: یاماساکی)
۱۹۸۷م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در ایروان، ارمنستان
۱۹۹۰م ـ شرکت در نمایشگاه سینفروپل کریمه
۱۹۹۱م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی موزهٔ کتابخانهٔ بوستون
۱۹۹۲م ـ برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری روشان
۱۹۹۳م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی انجمن هنرمندان آمریکایی و ارمنی در بوستون
۱۹۹۷م ـ شرکت در نمایشگاه باشگاه هنر نوین انگلیسی در گالری مال لندن
۱۹۹۷م ـ شرکت در نمایشگاه نقاشان مؤسسهٔ سلطنتی در گالری مال لندن
۱۹۹۸م ـ طراحی موزهٔ یادبود عبدالعزیز در موزهٔ ملی ریاض
۱۹۹۸م ـ شرکت در نمایشگاه گروهی هلینگ سنتر در لندن
۱۹۹۸–۲۰۱۰م ـ شرکت در ۲۸ نمایشگاه گروهی و انفرادی در نقاط مختلف دنیا.
نقاشی را از سیزده سالگی شروع کرد و در شانزده سالگی موفق به دریافت جایزهٔ نخست مسابقهٔ بین المللی نقاشان جوان تهران شد. نه سال بعد جایزهٔ فرهنگ و هنر دو سالانهٔ تهران را از آن خود ساخت و در پی آن برای شرکت در دو سالانهٔ ونیز منتخب شد.آیوازیان نقاشی را در فرهنگستان هنرهای زیبای رم و معماری را در انگلستان فرا گرفت. طراحی و نظارت بر اجرای «هتل گاجره» و «دبیرستان ارمنی طوماسیان» از نخستین کارهای او پس از بازگشت به ایران بود. از آثار دیگر اِدمان می توان به طراحی داخلی مسجد فرودگاه ریاض، نقاشی دیواری سالن انتظار فرودگاه جده، نقاشی دیواری برای موزهٔ ملی عربستان و طراحی موزاییک برای مسجد جامع عمان اشاره کرد.
آیوازیان در طراحی کتیبه های خط ثلث و کوفی و کاشیکاری های مساجد عربستان، کویت و عمان از نقاشی اسلامی و ایرانی تأثیر پذیرفته است.
او تنها هنرمند ایرانی است که به عضویت «انجمن سلطنتی نقاشان رنگ روغن انگلستان» پذیرفته شده است. آثار آیوازیان در مساجد، کلیساها، موزه ها و بسیاری از اماکن عمومی و مجموعه های شخصی از جمله «موزهٔ سنت لازار» ونیز و همچنین موزهٔ آرام خاچاطوریان ایروان نگهداری می شود.

ادمان آیوازیان. اِدمان آیوازیان (تهران ۱۳۱۰ش- )
نقاش، معمار و طراح ارمنی تبار ایرانی. به خاطر از دست دادن پدرش در کودکی به پرورشگاه اصفهان فرستاده می شود. در آن جا سه سال در مدرسه ی شاه عباس تحصیل کرده و بعد به تهران برمی گردد و در دبیرستان مهر تحصیلات متوسطه اش را به پایان می رساند. نقاشی را از سیزده سالگی شروع می کند، سپس برای تکمیل مهارت خود در نقاشی به فرهنگستان هنرهای زیبای رم می رود و همچنین مدرک دیپلم معماری خود را از انگلستان می گیرد. آیوازیان در شانزده سالگی موفق به دریافت جایزه ی نخست مسابقه ی بین المللی نقاشان جوان تهران شد. نه سال بعد جایزه ی فرهنگ و هنر دوسالانه ی تهران را از آن خود کرد و در پی آن برای شرکت در دوسالانه ی ونیز منتخب شد. طراحی و نظارت بر اجرای هتل گاجره و دبیرستان ارمنی طوماسیان، از نخستین کارهای او پس از بازگشت به ایران بوده است.
از فعالیت های دیگر آیوازیان می توان به طراحی داخلی مسجد فرودگاه ریاض (1985)، نقاشی دیواری سالن انتظار فرودگاه جده، نقاشی دیواری برای موزه ی ملی عربستان (1998) و طراحی موزاییک برای مسجد جامع عمان اشاره کرد. آیوازیان در طراحی کتیبه های خط_ثلث و کوفی و کاشی کاری های مساجد عربستان، کویت و عمان از نقاشی اسلامی و ایرانی تأثیر پذیرفته است. او تنها هنرمند ایرانی است که به عضویت انجمن سلطنتی نقاشان رنگ روغن انگلستان پذیرفته شده. آثار آیوازیان در مساجد، کلیساها، موزه ها و بسیاری از اماکن عمومی و مجموعه های شخصی، از جمله موزه ی سنت لازار ونیز و همچنین موزه ی آرام خاچاطوریان ایروان نگه داری می شود.
او در نقاشی هایش از انواع مواد (گواش، زغال، مرکب و رنگ و روغن) استفاده می کند. از جمله ی فعالیت ها و حضورهای مهم آیوازیان به این موارد می توان اشاره کرد: مسابقه ی بین المللی جوانان (1948)، نمایشگاه گروهی انجمن فرهنگی مشاکویت (1949)، نمایشگاه گروهی خانه ی فرهنگی شوروی در تهران (1950)، نمایشگاه گروهی هنر معاصر در باشگاه مهرگان (1954)، نمایشگاه گروهی در قصر ابیض تهران (1955)، نمایشگاه انفرادی در انجمن ایران و آمریکا در تهران (1956)، نمایشگاه گروهی دوسالانه ی تهران (1957)، نمایشگاه گروهی باشگاه گارون در تهران (1960)، نمایشگاه انفرادی در انجمن ایران و آمریکا در تهران (1962)، نمایشگاه گروهی سالن گیلدهال لندن (1965)، اجرای نقاشی دیواری برای کلیسای سرکیس مقدس تهران (1974)، نمایشگاه انفرادی در گالری گیورکی در نیویورک (1984)، نمایشگاه انفرادی در ایروان، ارمنستان (1987)، نمایشگاه سیمفروپل کریمه (1990)، نمایشگاه گروهی موزه ی کتابخانه ی بوستون (1991)، نمایشگاه انفرادی در گالری روشان (1992)، نمایشگاه گروهی انجمن هنرمندان آمریکایی و ارمنی در بوستون (1993)، نمایشگاه باشگاه هنر نوین انگلیسی در گالری مال لندن (1997)، نمایشگاه نقاشان مؤسسه ی سلطنتی در گالری مال لندن (1997) و شرکت در ۲۸ نمایشگاه گروهی و انفرادی در نقاط مختلف دنیا (1998 تا 2010).
او همچنین برنده ی جایزه ی مسابقه ی بین المللی جوانان (1948)، اولین جایزه ی هنرمندان معاصر ایران (1956) و جایزه ی اولین مسابقه ی سالانه ی وزارت فرهنگ و هنر (1958) نیز شده است.
آیوازیان از اوائل دهه­ ی 1350ش تاکنون ابتدا در ایتالیا و بعد در انگلستان زندگی کرده است.
منابع
http://yon.ir/0cHoe http://www.magiran.com/npview.asp?ID=2171770 http://lilit.ir/25661/ https://galleryinfo.ir/Artist.aspx?l=1&Id=3729

ادمان آیوازیان. ادمان آیوازیان (۱۹۳۹، تهران) نقّاش و طرّاحِ معماری ایرانی-آمریکایی ارمنی تبار است.
• «ایران زادگاه من است و حقیقت این است به هیچ وجه نمی توانم از ریشه هایم جدا شوم.»• «دوری از وطن، هرگز نتوانست فاصله ای بین من و کشورم ایجاد کند، چه بسا در این سال ها که از ایران دور بوده ام، همیشه با خواب و خیال گذشته زندگی کرده ام.»• «همیشه یک جور دلبستگی نسبت به سنت ها در من وجود داشت و حتی در دوره هایی که مدرن هم کار می کردم ردپایی از سنت ها در کارهایم به چشم می خورد. بر این باور بوده ام اگر از سنت های گذشته در نقاشی هایم جدا شوم، مثل این است که شناسنامه ام را گم کرده ام.»• «کار اصلی من نقاشی است در واقع همه زندگی من نقاشی است و کارهای دیگر را برای امرار معاش انجام می دادم.• «بهتر است در هنر حدود نگذاریم چون طبیعت حدود ندارد.»• «هر اثری که من ارائه می کنم نشان دهندهٔ یک فکر و احساس است نه قانون.»• «من آثار خودم را بیشتر با ایرانگردی خلق کردم و در واقع هر اثر را در همان محل کشیده ام.»• «عطر خوش یادهای رفته و مانده… عالم را به افسون این عطر نمی فروشم، عطر تن ایران، عطر خاکم، عطر وطنم.» -> به نقل از هادی سیف
• «من به هر مسافرتی که رفتم جعبه نقاشی ام را هم با خودم می بردم و به محض اینکه منظره ای توجهم را جلب می کرد، آن را نقاشی می کردم.»• «گاهی یک پنجره در ابیانه دارای چنان کنتراستی است که حالتی متافیزیکی را تداعی می کرد. من همیشه خواستم آنچه را می بینیم عیناً ثبت کنم.»• «اولین نکته ای که تمام دنیا را متوجه ایران می کند، فرش است. یادم هست که یاماساکی معمار برج نیویورک که در ۱۱ سپتامبر زده شد، طراحی کرده بود، در ملاقاتی که با هم داشتیم از من پرسید: «چرا فرش های ایرانی به این قشنگی هستند؟ در حالی که آن ها در کویر بافته شده اند!» اما به نظر من جواب این سؤال بسیار ساده بود. هرکسی آرزویی دارد که یکی از آن ها این است که در جایی که زندگی می کند، باغ و باغچه های داشته باشد و وقتی به این آرزو نرسیده آن ها را به اتاقش آورده است.»• «تهرانی را که در آن متولد شدم، به خاطر دارم و نمی خواهم آن زرورق را پاره کنم؛ تهرانی که حالا پر از اتومبیل شده، جایی نیست که از آن لذت ببرم و با آن زندگی کنم.»• «فروش هر اثر مثل این است که آدم بچه اش را بفروشد.»• «من شیفتهٔ کویر هستم؛ سکوت و وسعت کویر آدم را در خودش فرو می برد. کویر خالی نیست و موسیقی و شعر عجیبی در آن است. »• «دوست دارم روزبه روز زلال تر شوم به جای این که بیشتر توضیح دهم. امروز به اینجا رسیده ام که نقاشی به جای این که نقش تزیین کردن، خبر دادن و وصف یک چیزی باشد، باید نقاشی باشد، کارهای دیگر به افراد همان حوزه ها مربوط است و کار من هم نقاشی است.»• «مسجد شهر ریاض عربستان کتبیه ای به طول ۲۵۰ متر دارد که از آیات قرآن است و به خط کوفی نوشته شده است. من با میل و رغبت انجام آن کار را پذیرفتم… این علاقه ای بود که برایم ایجاد شده بود. من به دنبال دین نمی گشتم، بلکه به دنبال حکایت و حقیقت بودم. موضوع اعتقاد هست، ولی دین نیست.»• «در کشور عمان، مسجدی است که دورتادور آن، راهرویی وجود دارد. از من خواستند آنجا در هر ستونی، نقشی را از فرهنگ یک مملکت اسلامی بزنم. من از ایران، افغانستان هندوستان، سوریه، عراق تا کشورهای آفریقای شمالی نقش هایی را آنجا کار کردم و حتی اولین رسم الخط قرآن را که نقطه نداشت، نوشتم. این ها را در غرفه هر کشوری گذاشتم، اما وقتی نقش ایران را کار می کردم مانند این بود که قلبم را آنجا می گذاشتم. بقیه نقش ها براساس تحقیق بود و عمقی که در ایران بود، در دیگران نبود.»• «ادمان پلی است که فرهنگ ایران و ارمنستان را به هم مرتبط کرده است، در حالی که خودش در لندن زندگی می کند.» -> هارنوش هاکوپیان