علی عبدالرسولی

دکتر علی عبدالرسولی فیروزکوهی (زاده ۱۲۵۸ خورشیدی - درگذشته ۱۳۲۲ خورشیدی) استاد دانشگاه تهران، ادیب و خطاط شهیر دوران معاصر بود.
تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۱۶۵تا۱۶۷.
شرح مجموعه گل، رحیم قاسمی، ص۴۴۱.
مقدمه دیوان ادیب پیشاوری، ص۱۴
مفلس کیمیا فروش، شفیعی کدکنی، ص۶۹
دائرةالمعارف مشاهیر تخت فولاد، ج۲، ص۶۸۸
مقدمه رساله شطرنجیه، چاپ سنگی، ص کخ.
نقباء البشر، آقابزرگ تهرانی، ج۳، ص۳۵۰.
دیوان سنا، ص۲۰۰.
علی عبدالرسولی فیروزکوهی فرزند ملا عبدالرسول فیروزکوهی (متوفای حدود ۱۳۲۲ قمری) اصالتا از اهالی فیروزکوه تهران است و در سال ۱۲۵۸ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات دینی خود را نزد پدرش (شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی) و عده ای دیگر گذراند و مشهورترین استادش ادیب پیشاوری است.از دیگر اساتیدش باید از میرزا ابوالحسن جلوه و شیخ مسیح طالقانی یاد نمود.
علی عبدالرسولی در سال ۱۳۱۴ یعنی یک سال پس از تأسیس دانشگاه تهران با نگارش رساله ای در زمینهٔ عرفان و خط موفق به کسب مدرک دکترا شد. وی از اولین کسانی است که حائز این مدرک شده و رتبهٔ استادی دانشگاه تهران را نیز کسب نمود.
عبدالرسولی بیش از همه در ادبیات و شعر و سپس خطاطی و خوشنویسی به ویژه در نسخ، ثلث و شکسته مشهور است. همچنین در عرصهٔ ترجمه نیز فعالیت هایی داشته است.

علی بن مُلّا عبدالرسول مازندرانی شهرت یافته به عبدالرّسولی، با تخلُّص ثابت (۱۸۷۹، تهران - ۶ اوت ۱۹۴۳، اصفهان) پژوهشگر ادبی، متن ویرای کهن، استاد زبان و ادبیات فارسی، خوشنویس و شاعر ایرانی بود. او در علوم ادبی شاگرد ادیب پیشاوری بود و دیوان های گوناگون را ویرایش نمود.
•

[ویکی اهل البیت] دکتر علی عبدالرسولی؛ ادیب و دانشمند شیعی عصر پهلوی اول فرزند ملا عبدالرسول فیروزکوهی است.
دانشمند برجسته شیخ علی عبدالرسولی که در زمان رضاخان مجبور به خلع لباس شد در سال 1258ش/حدود 1297ق در تهران متولد شد.
وی تحصیلات دینی و ادبی و هنری خود را نزد پدرش(شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی) و عده ای دیگر همچون شیخ مسیح طالقانی، سید محمد بقاء، سید عبدالکریم لاهیجی، جلوه زواره ای و ادیب پیشاوری آموخت. علی عبدالرسولی در سال 1314 یعنی یک سال پس از تاسیس دانشگاه تهران با نگارش رساله ای در زمینه عرفان و خط موفق به کسب مدرک دکترا شد. وی از اولین کسانی است که حائر این مدرک شده و رتبه استادی دانشگاه تهران را نیز کسب نمود. او بیش از همه در ادبیات و شعر و سپس خطاطی و خوشنویسی مشهور است. همچنین در عرصه ترجمه نیز فعالیت هایی داشته است. علی عبدالرسولی سال ها در دانشگاه تهران تدریس می کرد و میرزا ابراهیم بوذری شاگرد وی در خط نسخ است.
رساله ای در عرفان و نقاشی، تصحیح دیوان افرادی چون فرخی سیستانی و ادیب پیشاوری و جلوه زواره ای و سروش اصفهانی و صبای کاشی و ناصر خسرو و ازرقی هروی و ترجمه رساله شطرنجیه پدرش از آثار اوست. همچنین قطعات خطاطی زیبایی از وی به جا مانده است. علی عبدالرسولی در شعر به سبک عراقی و خراسانی متمایل و تخلص شعری اش ثابت بود.
وی در سال 1322ش در اصفهان درگذشت و در تخت پولاد دفن شد.