فشیدن

فشیش

فص

فصا

فصائح

فصائل

فصاح

<hr> مترادف فصاحت : بلاغت، روانی، زبان آوری، سخنوری، طلاقت <hr> برابر پارسی : سخنوری، سخندانی، روان سخن، زبان آوری

مترادف فصاحت : بلاغت، روانی، زبان آوری، سخنوری، طلاقت برابر پارسی : سخنوری، سخندانی، روان سخن، زبان آوری

فصاحت

فصاحه

<hr> مترادف فصاد : حجام، رگزن

مترادف فصاد : حجام، رگزن

فصاد

فصاص

فصافص

فصافصه

فصال

فصاه

فصح

فصحا

فصحاء

<hr> مترادف فصد : حجامت، خونگیری، رگزنی

مترادف فصد : حجامت، خونگیری، رگزنی

فصد

فصده

فصع

فصعاء

فصعان

فصعل

فصعه

فصفصه

<hr> مترادف فصل : دوران، زمان، عهد، گاه، موسم، موعد، نوبت، وقت، هنگام، انفصال، برش، تفکیک، جداسازی، جدایی، باب، بخش، بند، ماده، مبحث، مقوله <hr> متضاد فصل : وصل <hr> برابر پارسی : جدا ساختن، واره، فرَگَرد، هات، دمان، آوام، فرگرد، گسست، موسم

مترادف فصل : دوران، زمان، عهد، گاه، موسم، موعد، نوبت، وقت، هنگام، انفصال، برش، تفکیک، جداسازی، جدایی، باب، بخش، بند، ماده، مبحث، مقوله متضاد فصل : وصل برابر پارسی : جدا ساختن، واره، فرَگَرد، هات، دمان، آوام، فرگرد، گسست، موسم

فصل

فصل الخطاب

فصل المقوم

فصل بعید

فصل خطاب

فصل قریب

فصل مشترک

فصل کردن

فصلان

فصلانه

فصلت

فصله

<hr> برابر پارسی : هنگامی

فصلی

فصلیه

فصم

فصوا

فصوص

فصول

فصولیه

فصی

فصیج

<hr> مترادف فصیح : بلیغ، زبان دان، زبان آور، شیوا، غرا، گشاده زبان <hr> برابر پارسی : زبان آور، خوش سخن، گویا، شیوا

مترادف فصیح : بلیغ، زبان دان، زبان آور، شیوا، غرا، گشاده زبان برابر پارسی : زبان آور، خوش سخن، گویا، شیوا

فصیح

لغت نامه دهخدا

واژه های حرف "ف" - لغت نامه دهخدا